Notities bij: Jeanette Patteeuw
Krant van West-Vlaanderen, editie Tielt 1.3.2002
Goud voor Jeanette en Gilbert uit de Paardestraat 53 in Egem
De datum 20 februari 1952 staat gegrift in het geheugen van Jeanette Patteeuw ('69) en Gilbert Neyrinck ('74). Die dag beloofden ze elkaar voor de wet en de kerk eeuwige trouw. Vijftig jaar later zeggen ze in koor dat ze er nog geen moment spijt van hebben gehad. Het gouden kroontje op hun huwelijkstrouw vierden ze met familie, vrienden en kennissen.
Jeanette werd geboren en getogen in Pittem, Gilbert is afkomstig van de Poelberg en verhuisde later naar Pittem. "We leerden elkaar kennen als buren. Er waren nog geen auto's, dus moesten we het niet ver van huis zoeken", vertelt het koppel, waarmee ze eigenlijk bedoelen dat de vriend van Gilbert de broer was van Jeanette. Hoe het allemaal in zijn werk ging, vertellen ze ons lekker niet, maar feit is dat van het een het ander kwam en dat ze in het bootje stapten. "Het werd een dubbele trouw, samen met de zus van Gilbert," vertelt Jeanette.
Schitterende bruid
"Om 11 uur in het gemeentehuis, dan de plechtigheid in de kerk, en dan was het feesten geblazen. Tegen de middag kwam de naaste familie eten bij mij thuis," zegt Jeanette, "en daarna kwamen alle genodigden voor het grote feest bij ons thuis," placeert ook Gilbert zijn woordje. Jeanette haalt enkele foto's boven. Gilbert staat er in kostuum met buishoed en de bruid schittert in al haar glorie, een lang wit kleed met ("echt! ") kanten vestje, een sluier om van te dromen en een prachtig boeket, een kleed dat je nu nog modern kan noemen. "Toen ik mijn kleed ging kiezen, was het voor mij de eerste keer dat ik in Brussel kwam," lacht Jeanette.
Gilbert en Jeanette waren boerenkinderen en het boeren zat hen in het bloed. Jeanette volgde les in de landbouwhuisschool en Gilbert trok naar het college. Na hun huwelijk begonnen ze op hun eigen hoeve, ze hadden een gemengd bedrijf. Plaats zat voor een kroostrijk gezin. Bij Gilbert thuis waren ze met zeven, bij Jeanette thuis met vijf kinderen. De drukte van een groot gezin beviel hen wel, en samen kozen ze er voor om acht kinderen op de wereld te zetten. Geert, Annie, Marc, Carine, Dirk, Patrick, Franky en Johan schonken hen op hun beurt nog eens achttien kleinkinderen.
Zoete inval
Met Kerstmis en Nieuwjaar, sinterklaas en andere hoogdagen loopt hun vrij grote huis toch vol. Hun kinderen zijn een hechte groep broers en zussen die het kruis helpen dragen dat hun ouders torsen : Johan, hun jongste telg, werd getroffen door kanker en liet al te vroeg het leven.
Jeanette en Roger kenden ook veel mooie dagen, ze hebben hard gewerkt, hebben alles voor hun kinderen gedaan wat ze maar konden om hen een goede start in het leven te geven, en nu zijn ze zelf aan de beurt. Ze kregen de reismicrobe te pakken en zetten al voet aan wal op Zwitserse, Spaanse en Franse bodem. En er staat nog meer op het verlanglijstje.
"Maar we hebben geen haast, geen grote plannen. We nemen de dag zoals hij komt", besluit Gilbert, en dat kan zijn vrouw alleen maar beamen.
(Inge)
Jeanette en Gilbert werden met de grote familie ontvangen op het gemeentehuis ter gelegenheid van hun gouden huwelijksfeest. (Foto Jan)